Í Kastljósinu á þriðjudaginn var áhugavert viðtal við Tolla þar sem hann sagði m.a.: „Við erum að mæta afbrotafólki með sömu úrræðum og fyrir 10 þúsund árum. Við erum búin að þróast á mörgum sviðum, [...] en þegar kemur að þessu er alltaf sama lausnin: refsing. Ég trúi því að það séu til aðrar lausnir en refsing. [...] á vissu stigi er fólk hættulegt sjálfu sér og öðrum, þannig við þurfum að setja fólk inn í rými þar sem það er verndað fyrir slíku. En það þarf strax að taka við þetta mannúðarferli. Maður myndi vilja sjá fyrir sér að þegar fangi kemur inn í fangelsi þá standi honum til boða tvö úrræði, sem við getum kallað refsivist og svo bataferli. Ef þú velur bataferli gerir þú bara ákveðinn samning þar sem þú gengst undir: um að taka þátt í þessu, þessu og þessu – og þér verði rétt hjálparhönd með það, að dafna og vaxa í þessu bataferli.“ Í löndunum í kringum okkur var tekin upp betunarstefna fyrir all nokkru með stórglæsilegum árangri sem skilaði sér í minni endurkomutíðni, fækkun glæpa, og um leið færri þolendum, auk þess sem kostnaður við fangelsis-, löggæslu- og dómskerfi minnkaði. Við Íslendingar þurfum ekki að finna upp hjólið. Við getum einfaldlega leitað í reynslu þeirra ríkja sem hafa þegar fundið þetta upp, með góðum árangri. En þetta er ekki bara vandi fangelsisyfirvalda, ábyrgðin liggur líka hjá t.d. sveitarfélögunum. Sveitarfélögin hafa algerlega brugðist, ekki bara föngum og aðstandendum, heldur öllu samfélaginu með því að koma lítið sem ekkert að aðstoð við losun fanga aftur út í þjóðfélagið. En nóg um það í bili. Ég segi bara takk Tolli fyrir að aðstoða og hvetja fanga áfram í um áratug. Við þurfum fleiri eins og þig! ritstjorn@afstada.is |
höfundarGuðmundur Ingi Þóroddsson, formaður Afstöðu bloggar, ásamt öðrum talsmönnum fanga, um málefni fanga og betrun. formadur@afstada.is pistlasafn
January 2024
|