Það stendur misjafnlega á hjá mörgum þegar jólin ganga í garð. Hjá flestum er svo sem allt í himnalagi og undirbúningur fyrir jólahátíð hefur staðið í sumum tilvikum lengi yfir. Aðrir gera allt á síðustu stundu. Enn aðrir hafa hagað undirbúningi eftir reglunni: undanhald samkvæmt áætlun. Jólin ganga í garð á hverju sem gengur – þau eru sigurvegarinn. Enda hátíð. Hver er á móti því að halda hátíð? Í nútímanum hafa margir slegið eign sinni á jólahátíðina undir ýmsum merkjum. Við því er í sjálfu sér lítið hægt að segja þar sem við lifum á þeim tímum þegar frelsi manna til hugsunar og gjörða er varið í hvívetna – auk þess er allt breytingum undirorpið. Dæmi um það er fullveldisdagur Íslendinga, 1. desember – þá er minnst þess að við urðum fullvalda þjóð 1918. Það var mikill hátíðisdagur í eina tíð en hvarf smám saman og varð í lokin að alþjóða alnæmisdeginum sem er gott málefni út af fyrir sig. En kannski var óþarfi að hlamma sér ofan á fullveldisdaginn með þau brýnu málefni en það er nú önnur saga. Jól ganga í garð. Kristnir menn munu aldrei gefa þau frá sér og vona bara að allir njóti þeirra á sinn hátt. Í kristnum skilningi eru þau mikil bjartsýnishátíð – og algjörlega burtséð frá því að sól sé að hækka á lofti nokkru eftir að þau banka upp á. Nei, þau eru bjartsýnishátíð vegna þess sem þau boða: Guð kemur í heiminn í Jesúbarninu – hann hefur ekki gefist upp á manneskjunni. Hann elskar manneskjuna og vill beina henni á farsælan veg. Er það ekki nokkurt tilefni til bjartsýni? Og sérstaklega í ljósi allra þeirra voðaverka sem mannskepnan framdi í heiminum og fremur; þarf ekki annað en að kíkja á mannkynssöguna eða fylgjast í skamma stund með fjölmiðlum til að komast að raun um það. Hver hálsheggur til að mynda saklausa borgara og stærir sig af því í hugleysi sínu – og skríður svo í skjóli myrkurs til heimalands síns og nýtur þar vestrænna mannréttinda – kýlir kannski vömbina á jólum með bros á vör? Er ekki bara nokkuð merkilegt að Guð skuli ekki hafa gefist upp á slíkum illvirkjum og fyllst vonleysi? Nei, réttlæti Guðs mun ná fram að ganga segir spámaðurinn Jesaja í bók sinni (9.1,4-5).: Sú þjóð, sem í myrkri gengur, sér mikið ljós. ......... Öll harkmikil hermannastígvél og allar blóðstokknar skikkjur skulu brenndar og verða eldsmatur. Því að barn er oss fætt, sonur er oss gefinn. ... Friðarhöfðingi. Skáldið í Eydölum, Einar Sigurðsson (1539-1626), orti á sínum tíma umhugsunarvert ljóð sem hljómar á öllum jólum kristinna manna íslenskra um það mein að þekkja ekki þann sem kristin trú snýst um. Þann sem var ljósið með orðum sínum og gjörðum: Nóttin var sú ágæt ein, í allri veröld ljósið skein, það er nú heimsins þrautarmein að þekkja' hann ei sem bæri. :,: Með vísnasöng ég vögguna þína hræri. :,: Kristin trú segir frá þessu ljósi heimsins sem kemur í veröldina, skín. Til að sjá þarf að opna augun og hrífast. Ganga til liðs við lífið, rétta fúslega þeim hjálparhönd sem hennar þarfnast. Um það snýst kristin trú. Það er vissulega „heimsins þrautarmein“ að snúast gegn henni og vísa henni út í ystu myrkur. Látum ekki slíkt henda okkur enda þótt við séum ekki alltaf „Guðs bestu börn“ eins og kellingin sagði. Guði er annt um okkur og hefur ekki gefist upp á okkur. Þess vegna gefumst við ekki heldur upp á honum og höldum jól í Jesú nafni! Gleðileg jól og farsælt komandi ár! Hreinn S. Hákonarson, fangaprestur þjóðkirkjunnar |
höfundarGuðmundur Ingi Þóroddsson, formaður Afstöðu bloggar, ásamt öðrum talsmönnum fanga, um málefni fanga og betrun. formadur@afstada.is pistlasafn
January 2024
|